Een leraar stond voor zijn klas. Er stonden allerlei dingen voor hem op zijn bureau.
-Toen het lesuur begon, pakte hij zonder woorden een grote lege mayonaise – pot en deed hem vol met golfballetjes. Toen de pot tot de rand gevuld was, vroeg hij de jongeren of de pot vol was. Ze knikten bevestigend.
-Toen pakte de leraar een doos met kleine kiezelsteentjes en goot die uit in de pot. Hij schudde de pot een beetje en de kiezelsteentjes rolden in de open plekjes tussen de golfballetjes. Toen vroeg hij zijn leerlingen opnieuw of de pot vol was. Andermaal beaamden ze dat de pot nu echt wel vol was.
-Nu pakte de leraar een doos met zand en goot hem over de kiezelstenen en de golfballen. En natuurlijk, het zand vulde alles verder op. En weer vroeg hij of de pot nu vol was. En weer zeiden ze; “Ja, nu is de pot vol”.
-Daarop nam de leraar twee blikjes bier van de tafel, maakte ze open en goot ze leeg in de pot. En het bier vulde de ruimte tussen de zandkorrels. De jongeren lachten.
Toen het weer rustig was zei de leraar; “Deze pot staat voor je leven.
-De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in je leven: je familie, je kinderen, je gezondheid, je vrienden, je geloof, je grootste hobby. Het zijn de dingen die zo belangrijk voor je zijn, dat wanneer al het andere in je leven er niet meer zou zijn, maar dit nog wel, je leven nog steeds meer dan genoeg de moeite waard zou zijn”.
-De kiezelsteentjes zijn de andere dingen die ertoe doen – zoals je werk, je huis, je auto. -Het zand is al het andere, de kleine, onbelangrijke dingen.
Wanneer je het zand of het bier eerst in de pot doet, is er geen tijd en ruimte meer voor het echt belangrijke in je leven.
Vergeet nooit jezelf de vraag te stellen, wat de golfballetjes of kiezelsteentjes van je leven zijn. Die moet je als eerste in de pot leggen en daar alle aandacht aan geven.
