Virgiel

De bijeenkomst van 18 maart is afgelast om de bekende Corona redenen. De gastspreker die uit Doorwerth (bij Nijmegen) moest komen had ook haar twijfels of het wel verstandig was.
Toen de forse maatregelen van de regering donderdag 12 maart bekend waren. Was er geen twijfel meer en was er geen andere keuze om deze bijeenkomst af te blazen.
We zitten in verwarrende tijden en het  leert ons maar weer eens dat we niet in een maakbare wereld wonen.

Komende VIRGIEL bijeenkomst woensdag 15 april 2020.

Mariazaal parochiecentrum
19.30 uur    30 minuten zingen.
20.00 uur    Openingsrituelen en mededelingen van bestuur.
20.15 uur    Thema onderwerp.

 Gast: Lou Snoek

Onderwerp: slachtoffer van de Volendammerbrand.

Over doorzettingsvermogen, motivatie, acceptatie en verwerking. Een nieuwe levens start maken in het leven; grenzen verleggen en doelen stellen.

Over Lou Snoek
Op weg naar het feestend uitzwaaien van het millenniumjaar wenst Lou Snoek (1984) zijn ouders alvast gelukkig nieuwjaar. Nooit bevroedend dat bar De Hemel, waar hij later met zijn vrienden en honderden andere Volendamse jongeren dat nieuwe jaar maar nauwelijks had begroet, tot een hel zou veranderen. De kerstversiering vat vlam, veertien jongeren vinden de dood en tientallen raken voor het leven getekend tijdens die nacht van 01-01-01.

Lou staat op het lijstje van gewonden van wie wordt verwacht dat ze het niet zullen overleven. In het Belgische Brussel gebeurt een wonder, doorstaat hij de kritieke fase, ontwaakt uit coma en als een herboren positivo stelt hij zich open voor het nieuwe leven met een nieuw uiterlijk.

Dezelfde chirurgen en therapeuten die hem destijds begeleidden in Brussel, gidsen hem in 2004 naar de top van de Mont Blanc en samen reiken ze tien jaar na de Volendamse Nieuwjaarsbrand tot de piek van de Kilimanjaro. Symbolisch voor zijn levenskracht. In het dagelijks leven is Lou werkzaam als bedrijfsleider bij een visgroothandel, ook studeert hij Commerciële Economie en speelt hij als bassist in een band. Na de brand vroeg ik me wel af hoe mensen op me zouden reageren en wat voor werk ik nog zou kunnen doen. Alles wat voorbestemd leek, viel immers weg. Maar ik ben inmiddels gelukkig getrouwd en wat de reacties betreft: mensen staren me na, maar dat heeft me nooit echt geraakt want ik ben gesterkt. De medici in het brandwondencentrum leerden me hoge eisen aan mezelf te stellen. En ze vergezelden me tevens naar de daken van Europa en Afrika. Elke uitdaging is anders. Door ze aan te gaan, ontmoet je nieuwe mensen, zie je nieuwe omgevingen, ontwikkel je alle kanten van jezelf. Het brengt je bewustzijn meer tot leven, het verrijkt je als mens. Tenslotte moet je eerst een berg beklimmen voordat je van het uitzicht kunt genieten.

Het verhaal van zijn natuurlijke doorzettingsvermogen, het relaas van dramatiek naar kracht, valt op zowat elk thema binnen de maatschappij te plakken. Op acceptatie, verwerking, perceptie, een tweede kans, een nieuwe start, grenzen verleggen, individu, teambuilding, doelen stellen, voorbereiding, veiligheid. ‘Als Lou binnenkomt, komt er wat binnen. Letterlijk en figuurlijk. In eerste instantie bij het zien van zijn gelaat, maar daarna ook door zijn verhaal’, zei een toehoorder eens. Hij boeit en (ver)bindt zijn gehoor. Een puur verhaal dat je niet loslaat. Sterker nog, het doet iets met je en je doet er iets mee.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *