De afgelopen tijd zijn we heel vaak geconfronteerd met regels die wij gewoon zijn. ’s Avonds na 21.00 uur de deur niet meer uit, één persoon per dag mogen ontvangen. Niemand wil dit, maar dan met geweld deze regels willen keren kan geen oplossing zijn voor deze regels.
We zagen het ook in de Verenigde Staten, als het gaat volgens de regels, en je beseft dan dat je niet hebt gewonnen; kan je je winst ook niet opeisen met ongeregeldheden en eindeloos maar zeggen dat jij het bent die gewonnen heeft. In wat voor maatschappij leven we nu? Hoe is het nu in onze kleine maatschappij met jezelf als hoofdpersoon? Kunnen en durven wij wel naar ons zelf te kijken en beseffen waarin we tekort geschoten zijn en het heel anders hadden kunnen doen? Durven we wel te bekennen tegen over de ander dat we door het stof willen gaan om je spijt te betuigen. 17 Februari is zo’n dag dat je tot het besef komt dat je maar een klein onderdeel bent van het grote geheel. 17 Februari is Aswoensdag de dag van inkeer en bezinning. Daarvan mogen een teken dragen: het Askruisje. We mogen door het stof gaan en gelijk zijn aan stof met de gedachte dat we allen van dezelfde stof zijn gemaakt. Niets voor niets wordt er bij het geven van het Askruisje gezegd: ‘gedenkt stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren’.
Adam de eerste mens, kreeg de adem van God om te leven, met de adem die wij nu in en uitademen treden wij in zijn voetsporen om de weg te gaan in ons leven. Zeker in deze Veertigdagentijd, vraagt dat we tot inkeer komen en dat ieder mens ons ter harte gaat. Veertig dagen mogen anders zijn dan de andere dagen van het jaar maar wel met hetzelfde doel: beeld van God te zijn, omdat God de mens schiep op God gelijkend: vrouw en man. Zal dit ook op gaan voor de plunderaars van afgelopen week en van de ontkenners in de VS?
De corona verandert de manier waarop het Askruisje wordt gegeven. Niet met de duim een kruis getekend met as op het voorhoofd, maar wat as gestrooid op het hoofd, met dezelfde zin. Wij nodigen u uit naar uw parochiekerk te komen om elkaar te bemoedigen om elkaar te helpen ons leven ten positieve te veranderen. Normaal kunt u eerst carnaval vieren om na Dikke Dinsdag het gebruikelijke leven achter ons te laten. Nog even uit de ban springen om daarna in bezinning ons voorbereiden op de hoogfeest van Pasen.
Hoewel het nog een aantal weken duurt wens ik u allen een goede Veertigdagentijd toe om samen op weg te gaan naar Pasen.
Namens de pastores: Toon Jorink, diaken.
