Ontroerd
Op zondag 6 september 2020 was het weer voor de eerste keer , na lange tijd vanwege de Lock down, dat een koor zong tijdens de zondagse H. Mis.
Het was de Cantorij die de spits afbeet. Weliswaar in een kleine bezetting om de 1,5 meter in acht te nemen. Maar wat heb ik die mooie zang gemist, merkte ik bij het horen van de eerste klanken.
Het ontroerde me.
Na afloop werd er geklapt dat doe ik normaal gesproken nooit (het is geen uitvoering !) maar nu gaf ik de aanleiding.
Handwassing
Het zijn kleine details die me opvielen. Ook weer voor de eerste keer dat er twee misdienaars met de waterkan, doek en bak naar de priester liep.
Water werd over de handen van pastoor gegoten en bij het afdrogen wisselde de pastoor en misdienaars een blik van verstandhouding. Met een glimlach, dat zag ik wel.
Mooi, dat het langzaam weer een beetje naar normaal terug gaat.
(De handwassing is een gebaar van zuiverheid bij de nadering van de consecratie, en een teken van innerlijke reinheid.)
De zondag daarna zong het ritmisch koor met hooguit 25% van hun leden. Wat een volume het was of het volledige koor daar stond te zingen.
