Waar lopen Toine Stoop & Lizzie Blauw ? Zij zijn op 05 juni lopend vertrokken vanuit De Noord op weg naar Santiago de Compostella.
Een slaapplek voor de nacht.
In het reisboekje stond een slaapadres voor pelgrims, die ze van te voren toch maar even gingen bellen, omdat zij al verschillende keren in het dun bevolkte gebied waar ze lopen er weinig overnachtingsmogelijkheden zijn. (de vorige keer heeft u kunnen lezen dat ze een niet gesloten deur in een soort overdekte markthal kwamen en daar sliepen op het toneel).
Nee, nee, zei de man voor de telefoon. Sinds het overlijden van mijn vrouw is dit geen pelgrims overnachtingsplaats meer. Dat was even balen, maar goed dat ze even van te voren hadden geïnformeerd. Wat wordt nu het plan? Kort na het telefoontje werd er gebeld.. Het was dezelfde man die ze aan de lijn hadden gehad. ‘Kom evengoed maar’, zei de man aan de andere kant van de telefoonlijn. ‘ jullie zijn pelgrims en er staan bedden genoeg hier.’ Aangekomen op het adres stonden ze voor een groot luxe landhuis. De man bleek Engelsman te zijn en professor in Oxford. ‘Zoek maar een bed uit’, zei hij. Overal kamers met bedden ,maar ook overal poezen in de kamers en op de bedden. De volgende dag had de man een geweldig ontbijtje gemaakt en toen Toine & Lizzie vroegen: Wat zijn we u verschuldigd? ‘een grote glimlach ‘was het antwoord. Hoe heerlijk stap je dan de dag weer in.
Een andere keer aangekomen in een plaatsje, waar zij hun bivak hadden, kwamen ze in het dorp een man tegen. Duidelijk ook pelgrim. Hij vroeg in het Engels of zij nog een restaurantje wisten, waar hij iets kon eten. ‘stop maar met zoeken’, zei Toine. Wij koken zelf vanavond en schuif lekker aan. Het was een priester uit Australië die ook de tocht naar Santiago liep. Hij nam een flesje wijn mee. Ging voor in het gebed voor de maaltijd en zo was er weer een prachtige onverwachtse ontmoeting met mooie gesprekken.
Nog even over de bedwantsen waar we vorige keer mee zijn geëindigd. Onderweg lopend op de camino is dit een terugkerend gesprek wanneer pelgrims elkaar onderweg ontmoeten. Frankrijk staat er om bekend. Vervelende beestjes die veel jeuk veroorzaken. Daar wil je niet mee slapen. Het goede nieuws is dat ze er gelukkig nog niet mee zijn geconfronteerd.
Ze zijn het bedevaartsoord Lourdes voorbij. Niet dat ze door Lourdes zelf lopen maar wel dicht in de buurt. Hun pad loopt in de Pyreneeën en in bij helder weer zie je de contouren van Lourdes.
