Vorige week dinsdag in de Goede Week voorafgaand aan Pasen is met veel overtuiging het lijdensverhaal van Jezus Christus op een eigentijdse manier door zo’n vijftig jongeren uitgevoerd in de H. Hartkerk van De Noord. Alle universeel menselijke thema’s kwamen aan bod van verraad, eenzaamheid, verlies, lijden, troost, liefde en hoop. Met Pasen vieren we de overwinning van het licht op de duisternis: het leven overwint de dood. Pasen is een zaak van leven en dood.
Chapeau!
We mogen trots zijn op onze jongeren die hun talenten hebben ingezet om het lijdensverhaal te verbeelden, ieder met zijn of haar unieke inbreng. Dank ook aan de regisseuse Anna Ursem, dirigente Liesbeth Wijnker en pianiste Sara Pater en alle anderen die op de achtergrond hun steentje hebben bijgedragen. We zijn blij met jullie en door jullie mogen we extra trots zijn op onze parochiegemeenschap.
De kerk is een waardegemeenschap daar proberen we inhoud aan te geven. Hier in De Noord laten we onze jeugd en jongeren van alle leeftijden allerlei aspecten van het leven ontdekken. De overheid wenst dat het onderwijs veel meer werk maakt van burgerschap. In De Noord doen we dat al volop. Daar hebben we die extra aansporing niet voor nodig, dat pakken wij gewoon zelf wel op.
In het dorp De Noord bezoekt iedere groep twee keer per jaar de kerk en telkens gaan de leerlingen dan op zoek naar de betekenis van een kerkelijke feestdag of een gebruik in de liturgie of naar een detail in het kerkgebouw. Groep 1 en 2 verkennen met bierflesjes en orgelpijpen eerst de klanken en de echo en uiteindelijk zingen ze met elkaar onder orgelbegeleiding een lied. Groep 8 doet een meditatieoefening boven in de kerk, direct onder het kerkendak. De leerlingen zitten hierbij hoog in het gebouw, in de open ruimte tussen het plafond en het dak in. In de loop der jaren horen de kinderen van alles die hun algemene ontwikkeling versterkt.
De luizenmoeder
Heeft u de slotaflevering van de luizenmoeder gezien? Op het schoolslagveld van de openbare Klimop zat een krachtige monoloog van juf Ank. Daarin was de perfecte samenvatting van de onderhuidse maatschappijkritiek die de serie doordrenkt.
“Basisvertrouwen”, zegt ze over de basisschool waar de serie zich afspeelt. “dat is waar het hier aan ontbreekt. Vertrouwen in een goede afloop, in elkaar. En dat het goed is zoals het is. Ik moet hier enkel dealen met ouders die hun kinderen inzetten om hun bodemloze bestaan te rechtvaardigen. Allemaal wonderkindertjes die niet mogen falen omdat er geen enkel besef meer is dat we deel uitmaken van een groter geheel”.
In de loop van het seizoen wel duidelijk dat juf Ank wel wat met het christendom heeft Schoolhoofd Anton heeft ‘topoverleg’ met bestuur voorzitter Pjotr-Jan. Juf Ank wordt bij directeur Anton geroepen. Zij kreeg de baan van schoolhoofd aangeboden. Anton kon doorschuiven naar een bestuursfunctie die vrij gekomen was doordat bestuursvoorzitter Pjotr-Jan een baan had gekregen als CEO van een woningbouwcorporatie. Aarzelend bekende juf Ank dat ze er van afzag. Sinds een half jaar was er iets gaan groeien in haar, bekende ze. Ze had gesolliciteerd bij de Strohalm (!), de school met de bijbel. Veelzeggend was de reactie van de arrogante Pjotr-Jan, exponent van een cultuur van vechten en carrière. Hij noemde haar gelovige ontboezeming honend een ‘sprookje’.
Juf Ank liet zich niet wegzetten: “Als jij dan met je dikke portemonnee en je Audi A6 in je sprookje gaat zitten geloven dat je werkelijk wat voorstelt, dan richt ik mij op het sprookje van geloof, hoop en liefde.”
Gerrie Groot
