In de vastentijd hebben wij in onze Heilig Hartkerk een woestijn gelegd.
Zo symboliseren wij de vastentijd, als een tocht door de woestijn op weg naar het licht van Pasen en het nieuwe leven.
Elke week leggen we een symbool in de woestijn, dat we halen uit het evangelie van die week.
En daarbij hoort ook een tekst die daar betrekking op heeft.
Maar nu zijn er tot eind maart geen vieringen meer in de kerk vanwege het corona virus.
Daarom zetten wij het project nu digitaal voort via de website.
Vastentijd.
Elk jaar opnieuw deze kans en uitdaging:
veertig dagen, met zicht op Pasen,
de tijd nemen om het overtollige weg te gooien
en vast te houden aan wat toekomst en leven in zich draagt.
Veertig dagen jezelf de tijd gunnen
om alles op een rijtje te zetten:
je levensstijl,
je relaties met anderen,
je waarden en idealen,
je geloof.
Is dit geen echte luxe?
3e zondag symbool: waterkruik
Bron van leven:
Bij de stadsbron van Sichar,
ontmoetingsplaats bij uitstek,
raakt Jezus in gesprek met een Samaritaanse.
Het loopt uit op een echte ontmoeting,
die altijd iets bevrijdendsd heeft.
Bij de vrouw gaan haar ogen open
en ze ziet in Jezus de man Gods,
die zelf ‘Bron van leven’ is.
De eerste week hebben wij stenen in de woestijn gelegd. (Mattheüs 4, 1-11)
De tweede week zijn er bergschoenen en een wandelstok in de woestijn geplaatst. (Mattheüs 17, 1-9)
En deze week wordt er een waterkruik, bron van levend water, in de woestijn geplaatst. (Joh. 4,5-15. 19b-26. 39a.40-42)
4e zondag symbool: licht (Johannes 9,1. 6-9.13-17.34-3)
Pasen komt al voorzichtig, maar toch kordaat doorschemeren
en neemt de donkere nevels weg.
Het is als bij de blinde, straks in het evangelie,
van wie de schellen van de ogen vallen.
Deze zondag dus, voorbode voor het licht
dat ons te wachten staat met Pasen:
onzichtbaar voor wie blind is,
maar genezend voor wie het toelaat in zijn leven.
5e zondag symbool : graf zwachtels
De dood is een realiteit in ieder mensenleven.
Het evangelieverhaal van vandaag
vertelt ons dat Lazarus, een vriend van Jezus, gestorven is.
Er is rouw en groot verdriet om zijn heengaan,
vooral bij zijn zusters, Martha en Maria.
Het echte wonder in dit verhaal
is evenwel niet de tijdelijke terugkeer van Lazarus naar het leven,
maar het indrukwekkende geloof van Martha:
vast erop vertrouwen dat Jezus ons zal opwekken uit de dood.
De opdracht van Jezus aan de omstanders
om Lazarus uit zijn zwachtels los te maken
is ook aan ons gericht.
Als symbool draperen we de zwachtels om de boom in de woestijn
Palmpasen: symbool Palmtakken
Welkom beste mensen op dit feest van Palmzondag
dat elk jaar weer zo vreugdevol begint met zwaaiende palmen.
We staan aan het begin van een bijzondere week.
De week waarin wij de laatste levensdagen van Jezus,
dag na dag, van dichtbij willen mee beleven.
Vandaag staan we stil bij zijn intocht in Jeruzalem.
We stemmen in met hen die riepen:
“Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer”.
We luisteren ook naar het verhaal van zijn lijdensweg,
want alleen wie onder het kruis heeft gestaan,
weet wat verrijzen is.
Witte Donderdag
Stilte voor de storm
adembenemend
gespannen afwachten
bang zijn
brood en wijn delen
krachten krijgen
om de reis te maken
Het valt niet altijd mee om je leven door te komen.
Het valt niet altijd mee om je dagen en uren door te komen.
Het valt niet altijd mee om je avonden en nachten te vullen
met slaap of met dromen.
Maar soms is er een uur, soms is er een avond, die je nooit meer vergeet.
Een uur en een avond waarop een mens een medemens werd,
een vriend, een tafelgenoot waarmee je brood en wijn en je leven kunt delen.
En brood en wijn en woorden en gebaren
worden tekens van liefde, vrede en vreugde.
Zo’n avond en zo’n uur moet de avond en het uur geweest zijn
van de eerste Witte Donderdag van alle tijden.
Eerst is er het gebaar van Jezus in de voetwassing,
onbegrijpelijk en ook onbegrepen door Petrus en de anderen.
Er is de allusie op het verraad:
liefde van Jezus die misprezen wordt,
liefde van Judas die verziekt tot ontrouw.
En de angst, de schrik, de onzekerheid van de leerlingen:
‘Ben ik het, Heer?’
Er is het brood dat wordt gebroken, de wijn die wordt gedeeld.
Dat is normaal.
Maar dan die vreemde woorden:
‘Dit is mijn Lichaam. Dit is mijn Bloed.
Dit is met andere woorden: mijn Leven.’
Eet ervan, drink het op.
Eet mij op, drink mij op.
En laat dit anderen ook doen met jullie, tot mijn gedachtenis.
Om die avond, om dat uur met Jezus te beleven
komen wij bijeen in elke eucharistieviering.
Dan is Hij bij ons, geeft Hij Zichzelf opnieuw
in Brood en Wijn, op het feest van Brood en Wijn.
Goede Vrijdag
In het bewuste uur van sterven
is er duisternis en angst
onweer, gevecht
is er verwarring
fundamentele verlatenheid
in het bewuste uur van sterven
is er warmte en verbondenheid
is er liefde
met alle dierbaren ver en dichtbij
vroeger en nu
in het bewuste uur van sterven
is er licht en verlangen
in het bewuste uur van sterven
is overgave
is vrede
Ida Guetens
Ontwaken
Nu, wanneer de wereld overschaduwd en donker is.
Nu, wanneer de lucht leeg is van sterren.
Nu, wanneer de wereld in slaap gewikkeld is, in een stille eindeloze en diepe slaap, in de stilte van de nacht.
Ver weg in de verte, een vuur dat tot leven komt.
Een flikkering van een vlam breekt door het donker, brandt zacht en helder.
Dansend met het licht, ontwaken de hemel en de aarde.
Nu, als het licht begint te stijgen.
Nu, als de dag wijd opengaat.
Nu, als de dromen wegglippen.
Je wordt wakker met de dag.
Je wordt wakker door Zijn licht.
Zalig Pasen!
Geef het licht van Christus door.
‘Awakening’ Celtic woman
tekstbewerking: Dennis van den Brink
