Het feest van de heilige familie in relatie met ons eigen gezin.
Mens worden is een heel proces, dat een leven lang duurt, maar waarin de jeugdjaren een cruciale rol spelen. Mens worden doe je niet alleen, dat is godsonmogelijk. Mens worden gebeurt omdat anderen voor je zorgen en je dragen in het prille begin en je daarna allerlei vaardigheden en kennis bijbrengen en bovenal vertrouwen en moed voorleven en bijbrengen. Want hoe zou je zonder die hulp, zorg en toewijding het leven aankunnen? Het gezin maakt in onze cultuur een moeilijke tijd door. Het gezin is niet altijd meer de hoeksteen van de samenleving. Sommigen vinden het gezin uit de tijd, het mag verdwijnen, het is niet meer nodig, anderen vinden het broodnodig en zadelen het op met hemelhoge eisen en verwachtingen. Noch het een, noch het ander lijkt hier de wijze middenweg te kennen. De cel van het gezin is te klein om heel de last en vreugde van het opvoeden en samenleven te dragen. Ook een gezin heeft een bedding nodig, waardoor het wordt gevoed en gedragen. Met de heilige familie bedoelen we natuurlijk Jezus en zijn moeder Maria en vader Josef uit Nazareth maar het geldt net zo goed voor onze gezinnen van vandaag. Ook wij zijn opgenomen in een groter verband, in een traditie die leven doorgeeft. Daarom dopen we onze kinderen en geven hun namen mee die verwijzen naar. Geen dode letter, maar een levende traditie. Vroeger en nu. Abraham en Sara, de stamouders, die op hun levensweg tal van beproevingen zijn tegengekomen en niettemin de hoop op toekomst van Godswege nooit hebben opgegeven. De oude en wijze Simeon en Hanna die de schakel vormen tussen verleden en heden. Mensen gegroefd door het leven, mensen van gebed. Zij zijn iconen van geloof en vertrouwen, zij steunen en bemoedigen Maria en Jozef, die aan het begin staan van een onbekende weg. Ze steken hun een hart onder de riem voor de dagen en uren dat het leven weegt. Hetzelfde doen onze ouders en grootouders: het goede doorgeven en leven uit de traditie waar ze uit zijn voortgekomen. Nestblijvers zijn wij en daar mogen we voor danken. Want zo krijgen we de tijd en de zorg om te leren, om onze mogelijkheden te ontwikkelen en om samen een gemeenschap te vormen waarin Schepper en schepping elk op zijn wijze worden geëerd.
Gelezen op Facebook en met toestemming geplaatst. Ik vond het een mooi persoonlijk verhaal. Mooi geschreven ook. Het raakte me. Elke dag wordt door vrijwilligers de kerk geopend en tegen de avond weer gesloten. Elke dag komen mensen even binnenlopen, om een kaarsje bij Maria te branden of even in de stilte te zitten. Mooi dat die mogelijkheid geboden wordt. Dank jullie wel vrijwilligers voor het elke dag openen van de kerk.
