Dat denken we nu de vakanties zijn afgelopen en scholen zijn weer begonnen. Het hoger onderwijs volgt over een week. Maar is alles wel weer normaal, en kunnen we gewoon doorgaan met ons leven, dat is de vraag.
De vraag is dit dat niet altijd de vraag of we gewoon door kunnen gaan waar we mee bezig zijn. We kunnen alles lezen en proberen alles te begrijpen maar telkens worden we teruggeworpen op de mogelijkheden van een mens. Wij kunnen niet alles weten en bevatten, moeten het vaak aan deskundigen overlaten. Zeker in de tijd waar we nu in zitten: het coronatijdperk. Zijn er meer van deze tijdperken geweest waarin we niet wisten wat er aan het einde zou zijn? We kunnen de geschiedenis erop naslaan en telkens kunnen vaststellen dat het einde niet dat was wat ervan gedacht werd. De oplossingen lagen soms voor de hand en kwam vaak uit een heel andere hoek dan verwacht werd.
Zo gaat het ook met ons geloof, dat is ook een tijdperk waarin we zitten en leven. Ieder doet dat op eigen wijze maar telkens vragen we om inzicht hoe ons leven gaat verlopen en dat we daar heel graag invloed op willen hebben. Eigenlijk willen wij het roer in eigen hand houden. Dit lukt niet altijd en dat komt het aan op ons geloof, onze hoop en onze liefde voor alles om ons heen.
Dit vinden we terug niet alleen vandaag maar ook in de bijbel daar staan verhalen in hoe je kan leven in tijden van onzekerheid en van ongenoegen met dat wat van je verwacht wordt. En als je goed leest komt in de verhalen ook de mogelijke oplossing tegen. Zeker in de evangeliën, wijst Jezus ons de weg die wij kunnen en mogen gaan. Ieder van ons kent wel een verhaal uit de bijbel dat ons de weg wijst in ons leven. Voor mij is dat het verhaal van de Emmaüsgangers. Je denkt dat je de weg alleen moet gaan, maar steeds blijkt weer dat er iemand is die met je mee gaat en het pas beseft als je ogen en je hart opent voor dat wat er om je heen gebeurt. Dat gold voor de twee mannen die het niet meer zagen zitten na de dood van Jezus en nog niet wisten dat Hij verrezen is. Pas hun ogen gingen open toen Hij het Brood brak en het met hen deelde. Hoe vaak werd het “Brood” voor mijn ogen gebroken zonder dat ik het zag, pas later werd het mij duidelijk toen ik het herkende.
Het zou mooi zijn als uw verhaal met ons wilt delen. Welk verhaal spreekt u aan in de bijbel en waarom? Zou u dit willen opsturen via de mail: t.jorink@gmail.com of inleveren bij de secretariaten van de parochies. Ik wacht in spanning af. Bedankt alvast voor het delen, want het zijn de parels van onze gemeenschap in dit tijdperk.
Toon Jorink, diaken
