Mijn naam is Gerard Remmers. Ik ben pater kapucijn, 70 jaar oud en sinds enige tijd woonachtig in Heerhugowaard. Vaak vragen mensen me vol verbazing: Waarom Heerhugowaard? Alsof het een schande is om hier te wonen. De laatste plaats waar ik gewoond heb is Zevenaar en dan is Heerhugowaard inderdaad niet de meest voor de hand liggende plaats. Daarbij ben ik lid van een religieuze orde en woon ik alleen. Gewoon goed om dit een beetje te verhelderen. Ik ben in zekere zin een buitenbeentje bij de Nederlandse kapucijnen. Ik heb het gepresteerd om nooit in een klooster te wonen. Bijna al de tijd dat ik bij de kapucijnen ben heb ik op een pastorie gewoond (in Brede, in Nijmegen en in Babberich). Daar woonde ik meestal met een aantal medebroeders. Het laatst in Babberich. Maar het aantal kapucijnen werd minder en ouder en op het laatst woonden we er nog met twee mensen. En dat in een behoorlijk groot huis. We hebben toen besloten om de pastorie op te geven en zelfstandig te gaan wonen. Ik wilde wel in de buurt van Babberich blijven wonen omdat ik nog werkte in de parochie. Zo ben ik uiteindelijk in Zevenaar terecht gekomen. Maar toen gebeurden er een aantal dingen die tot mijn vertrek daar hebben geleid. De enige medebroeder die bij me in de buurt woonde stierf onverwacht en mijn werk binnen de parochie liep af. Ik heb toen besloten om weg te gaan uit de Liemers (de streek waar Zevenaar in ligt). Maar waar ga je dan heen? Wij hebben nog één klooster en wel in Tilburg. De meeste bewoners zijn hoogbejaard. Daar had ik nog geen zin in. Toen dacht ik: ik ben afkomstig uit Noord-Holland. Geboren in Velsen. Opgegroeid in IJmuiden. Ik heb hier nog oude vrienden wonen. Waarom niet terug naar Noord-Holland. En als je dan gaat zoeken is de keus niet zo heel groot. Het moet te betalen zijn. Er moet een station zijn. En zo is het tenslotte Heerhugowaard geworden.
Ik woon hier met heel veel plezier en kan me heel goed bezig houden. Maar ik vind me nog té jong om niets meer te doen. Via het bisdom ben ik in de Vijfhoek terecht gekomen. De bedoeling is dat ik regelmatig voor zal gaan in de Eucharistie. Het is nu natuurlijk niet de ideale tijd om uitgebreid kennis te maken met mensen. Maar ik hoop toch in de loop van de komende tijd veel mensen te leren kennen. En ik hoop me nog een aantal jaren nuttig te kunnen maken binnen de parochies.
Graag tot ziens iedereen,
Gerard Remmers, kapucijn.
