Waar lopen Toine Stoop & Lizzie Blauw? Zij zijn op 05 juni lopend vertrokken vanuit De Noord op weg naar Santiago de Compostella.
Geen nieuws!
Noh, het is me wat. Het lukt me niet te achterhalen waar de tortelduifjes op het ogenblik zijn op de weg naar Santiago de Compostella.
De volgende keer hopelijk weer verse verhalen !
Op eens, op de dag van kopij Contact inleveren: een SMS van Toine met de volgende tekst.
‘het was de goden verzoeken… Bedwantsen!!!’.
Toen ik het las begon het bij mij ook opeens overal te jeuken. Gelukkig zitten wij hier en niet daar.
Die dag hadden zij 27 km gelopen. Ze kwamen aan in een oud pelgrimsdorpje, die luisterde naar de mooie naam La coquilles. In de vertaling ‘de schelp’, waarvan Toine en Lizzie ieder een Jacobusschelp achter op de rugzak dragen. De Herberg was gesloten en zij werden verwezen via een briefje op de deur naar de camping. Daar was een Chaletje speciaal voor pelgrims. Kosten waren 10 euro pp. Er waren geen hoezen om de matrassen.. in hun slaapzakken daarop geslapen. De volgende morgen zat Lizzie haar rug onder de bulten.
Brrrr…Bedwantsen !
Gelijk maatregelen genomen. Er zijn vuilnis zakken gekocht. Alles gewassen op 60 graden in een wasserette. De rugzakken in vuilniszakken verpakt en met een speciale spray alles gespoten. De zakken dicht gemaakt waarna de eventuele bedwatnsen vernietigd worden.
Zalfjes gekocht voor de jeuk en een kruidenvrouwtje gaf lavandel mee. (hoe kan het ook anders, ze lopen door de lavendel streek) Dat schijnt ook goed te helpen. ‘Er hangt een walm van lavendel om ons heen’ vertelden ze. Er zijn mindere geurtjes denkbaar.
Door de bedwantsen wordt er vandaag niet ver gelopen. Ze lopen vandaag slechts 6,5 km om te eindigen in het klooster van Augustijner Monniken uit de Abbaye Notre-Dame de Chancelade. Een abdij met een rijke geschiedenis die gesticht is in het jaar 1129 !
Ze hadden al gelezen dat overnachten mogelijk is, maar het bijwonen met alle getijdengebeden een voorwaarde is. Nou, dat is geen straf. Integendeel zelfs, tussen de monniken, luisteren naar het prachtige gregoriaans gezang. In gedachten, je realiseren dat je in een traditie van eeuwen sta, waar jij ook deel van bent. Wat kan je dan nog gebeuren.
Laat niets je verontrusten,
Laat niets je beangstigen,
Wie God heeft ontbreekt niets,
God alleen is genoeg.
