Rome jongerenreis
Met de groep vormselbegeleiders mocht ik mee naar Rome. De hoofdstad van Italië was voor mij niet onbekend. Ik ben er al een heel aantal keer geweest. Toch werd ik weer opnieuw geraakt door verschillende gebouwen, beelden en mozaïeken, en vooral de verhalen die erbij horen. Geen wonder dat de stad ook indruk heeft gemaakt op de groep van de vormselbegeleiders.
Hoe komt het dat Rome zo’n indruk maakt? Het komt wellicht doordat alles daar groot is: grote gebouwen, grote standbeelden. Wat ook opvalt is de grote hoeveelheid kerken. Daarnaast is het ook een gezellige stad. Wij maakten dat op een leuke manier mee, doordat Anna Ursem het lied ‘Shallow’ mocht meezingen met een groepje straatmuzikanten. Het hele plein er omheen natuurlijk, met ons als trotse fanclub.
Maar wat Rome echt indrukwekkend maakt is dat je daar in aanraking komt met de wortels van onze cultuur. Het forum Romanum bracht ons terug naar het Romeinse Rijk. We liepen tussen de overblijfselen van hun bestuurlijk centrum, waar ook de basis werd gelegd van ons eigen rechtsysteem en de kunst. Verder is Rome al sinds de eerste eeuwen een belangrijk centrum voor het christendom. Twee grote apostelen, Petrus en Paulus, zijn beide in Rome om het leven gebracht vanwege hun geloof. Wij hebben tijdens onze reis de Mis gevierd in de crypte van de Sint Pieter, dicht bij het graf van Petrus. Ook de catacomben gaven een indruk van hoe het christelijk geloof in de toenmalige wereldstad begonnen is. Door ons bezoek aan Rome kwamen we dus in contact met de wereldkerk en met de kerk van alle eeuwen. Ons geloof en onze cultuur kwam daardoor in een veel groter perspectief te staan.
Wat onze groep op een hele andere manier raakte was het overlijden van Ron Peerdeman. Zijn zoon Thijmen was deelnemer aan onze reis. We hadden net ons bezoek aan het Colosseum afgerond, toen zijn moeder hem telefonisch het verschrikkelijke nieuws vertelde. Thijmen ging direct naar het vliegveld om zo snel mogelijk thuis te zijn. Een goede vriend ging met hem mee.
Wat moesten wij als groep? Iedereen was van slag door wat er was gebeurd. We besloten eerst maar terug te gaan naar een restaurant dicht bij ons hotel. Daar konden we in een ruimte in de kelder even als groep bij elkaar zitten. We hebben daar een tijdje gezeten, zonder veel te zeggen. Maar wat viel er ook te zeggen? Voor zoiets zijn eigenlijk geen woorden. Tenslotte besloten we naar de kerk naast ons hotel te gaan. In een zijkapel gingen we in een kring staan en hielden we elkaars handen vast. Matthieu ging ons voor in gebed en we zongen ‘Als alles duister is’. Hoewel, het gebed en ook het zingen kwam er nogal met horten en stoten uit. Toch was het fijn om terug te kunnen vallen op zulke kerkelijke vormen, waardoor de emotie van dat moment naar boven kwam en met elkaar kon worden gedeeld. We bleven nog een tijdje in de kerk. Zo had iedereen de gelegenheid om in z’n eentje of bij elkaar ruimte te geven aan hun gevoel, tranen en gedachten. Wat fijn dat je dan elkaar hebt om op terug te vallen.
We hebben daarna zo goed als mogelijk ons onderbroken programma verder voortgezet.
Pastoor Ignas Tilma
