Riet is geboren op 19 juli 1934 als tweede dochter van Arie Klaver en Agatha Zut en beleefde aanvankelijk met haar 4 zussen en 4 broers een onbezorgde jeugd op het tuindersbedrijf aan de “Sloejerd” in het Waarland.
Groot was de consternatie toen haar moeder bij de geboorte van het 10e kind in het kraambed overleed, het was januari 1947 en de kinderen waren toen nog maar van 1 tot 13 jaar jong. Het gezin viel uiteen doordat de jongens van het ene op het andere moment bij verschillende ooms en tantes in “de buurt” werden ondergebracht. Nadat haar vader in 1952 was hertrouwd werd het gezin weer herenigd en uitgebreid met een broertje. Het was voor iedereen lastig om de draad weer op te pakken wat er toe leidde dat Riet bij haar oma onderdak moest vinden en later aan de Ambachtsdijk in Oudkarspel als inwonende hulp in de huishouding bij een gezin met opgroeiende kinderen verbleef. Riet heeft dit verdriet altijd in stilte met zich meegedragen.
Ze heeft in het Veld op de toen zo geheten naaischool de kneepjes van het huishouden geleerd wat haar later goed van pas kwam bij het maken en vermaken van de kleding en de kapsels van haar 6 kinderen. In het Waarland was ze jarenlange actief in de scouting, de Rakkers geheten, de leidsters van toen zijn tot een paar jaar geleden nog jaarlijks bij elkaar gekomen om die mooie tijd te gedenken.
Op 7 november 1959 huwde Riet met Piet Plak, een tuinderszoon met ook een bollenkraam en ze gingen wonen op Verlaat 8. Daar werden al snel binnen 10 jaar de kinderen geboren: Ronald, Eduard, Ferdinand, Hugo, Sandra en Vincent. Het oude huis moest diverse malen verbouwd worden om iedereen te kunnen bergen. Riet hield van de drukte die dit grote gezin met zich mee bracht. Vakantie bestond toen nog niet echt, dagjes uit naar het klimduin, de Bedriegertjes, IJsselmeer bij Enkhuizen, Madurodam, dierentuin en speeltuin vormden in de zomer het vermaak. Evenals bollen pellen bij de familie de Haan. Ze was in stilte trots op haar kinderen en kleinkinderen.
Tot haar vreugde en dat van haar instructeur verkreeg ze nog voor haar 60e verjaardag haar rijbewijs en dat gaf haar vooral na de dood van Piet in 2010 veel bewegingsvrijheid, maar als dat enigszins mogelijk was, stapte ze op de fiets.
In 1999 werd zij onderscheiden met de Zilveren Penning van het Heilig Hart van Jezus als dank voor bijna 40 jaar werk in de kerk. De werkgroep Liturgie van waaruit zij o.a. betrokken was bij de oprichting van het huidige Ritmisch Koor, de gezinsvieringen, kerkwerken, maar vooral haar 35 jarige carrière als ‘de baas’ over het drukwerk, zijn imposante bezigheden geweest.
Nimmer klagend, immer mopperend deed ze haar ding en vroeg er niet veel voor terug. In 2004 werd ze ook nog vereerd met het Noorderlicht voor al haar vrijwilligerswerk. Het werk voor de kerk heeft ze tot twee jaar geleden nog kunnen doen.
In 2018 werd Riets gezondheid minder en na veel aandringen ging ze toch akkoord met verhuizing terug naar het Waarland en ging ze wonen in Sabinahof. Bijna twee jaar en steeds meer met de geweldige ondersteuning van SamenZorg en de mentale steun van haar broers, zussen, zwagers en schoonzussen werd haar cirkeltje gaandeweg kleiner. Ik wil nog wel…. zei ze vaak, zelfs tot het laatst wilde ze nog graag. Echter haar lichaam was op en zo overleed ze op 26 juli een week na haar 86ste verjaardag.
Riet had heel graag een avondwake met Marion in haar zo vertrouwde Heilig Hart kerk willen hebben. Tot haar grote verdriet bleek dit helaas niet mogelijk en heeft ze er voor gekozen om een mooie dienst in het crematorium te doen.
De laatste rit bracht haar via het Verlaat en onder dankbaar klokgelui langs haar Noordender kerk naar het definitieve afscheid.
